Het glas is nog halfvol

Blog 6

Het is weer Hollandse week alleen dit keer niet met het eten, maar met het weer. Het regent en het is goed bewolkt. Daardoor is de temperatuur ook flink afgenomen. S'ochtends is er soms al bijna een vest nodig. Verder zijn vandaag ook de doven uit Nederland en Finland aangekomen. Helaas voor ons weinig mensen van onze leeftijd of daar ook maar een beetje in de beurt. Communiceren is natuurlijk ook al lastig al heb ik vorige week in de auto d basis dingen even goed zitten stampen. Begrijpen gaat al steeds beter, maar zelf praten in gebarentaal blijft lastig. Om deze dove mensen de goede Ethiopische beleving te geven, zijn de afgelopen 2 dagen de stroom uitgevallen en was vandaag het water aan de beurt. Een heel huis waar nu ongeveer 15 mensen in leven zonder water is toch niet echt een pretje. Vandaag wel weer een hele viering voor de aankomst van de president van het internationale doveninstituut en donderdag onze sportdemonstratie. Blijft toch leuk om ook hier weer een beetje aan eventmanagement te doen. Is toch wel mijn ding en zou er ook graag op willen afstuderen (tips zijn altijd welkom). Vandaag ook weer een heel avontuur met badluck Johan die weer eens naar de immigratie moest. Na bijna 7 uur wachten en veel frustraties tijdens het wachten werd hem 120$ afhandig gemaakt voor een visum voor nog 10 dagen. Ik was hier niet live bij, maar het schijnt een flink spektakel te zijn geweest met al die gefrustreerde mensen. Wat ben ik blij dat ik het in Nederland heb kunnen regelen. Ook is de jacht vandaag weer ingezet op leuke souvenirs en gaat het dalijk de kunst worden om alles in de koffers te laten passen. Het land verliest soms een beetje van zijn glans, maar blijft ondanks zijn ongemakken en nu ook nog het slechte weer toch een heerlijke plek om te verblijven.
Na wat dagen met slecht weer was het maar hopen dat tijdens ons evenement voor de dove Internationale president het weer droog zou blijven. We kregen ons zin en zelfs brak even de zon door. Het evenement voor en door dove kinderen verliep op wat vertraging vlekkeloos. De kinderen en president genoten van circus, handbal, schoolspelletjes en zelfs dans door allemaal dove kinderen. In dit land gaat alles wat anders, maar hier helpt wel echt iedereen mee tijdens een evenement. Als het ook zo zou gaan in Nederland zou eventmanagement een fluitje van een cent zijn. Deze komt zeker op me CV en ik vond het super om in de regie wagen te mogen zitten van zon evenement. Goed kleurtje gekregen deze dag en heerlijk kunnen dromen na deze dag. Ook weer op tv gekomen tijdens het diner dat genoten werd in het die avond geopende dove restaurant. Heerlijk traditioneel eten en een verdient St. George biertje. Als je dan aan het eind van de avond ook nog een emailadres krijgt van een dove Ethiopische bediende dan kan mij dag niet meer stuk. De kleine dingen in het leven leer je hier waarderen en dan is ons leven echt een heel mooi leven. Over straat lopen blijft een plezier op het moment dat je van die dolenthousiaste school kinderen tegen komt die heel blij zijn met een high five in ruil voor een schater lach die elke dag weer goed maakt.
Helaas dit weekend weer een afscheidsfeestje. Badluck Johan gaat ons verlaten en dat zal ook wel zorgen dat de blogs een stuk kleiner worden. Maar gelukkig heeft hij dit weekend weer gezorgd voor de mooie verhalen om deze blog nog keer goed te vullen. Het verhaal kan gestart worden op vrijdag waar we met ze alle naar een dove bijeenkomst zijn geweest. Gelukkig met tolken die alles vertaalde naar het Engels. Mooie verhalen van verschillende ambassadeurs uit verschillende landen van dove instituten. Heerlijke lunch en leuke conversaties met dove jongeren die soms wat stroef verliepen. Badluck had de dag daarvoor een leuke dove danseres gespot en het toeval was dat zij ook op deze dag aanwezig was. Hij zocht nog wel een date voor zijn afscheidsfeestje en daarom stapte hij op haar af met een tolk. Nummertjes uitgewisseld en een grijns van oor tot oor verscheen op zijn gezicht. Nu het shirt voor de avond nog. Een lange zoektocht naar een winkel met überhaupt zijn maat bracht ons uit eindelijk naar de laatste winkel in de straat. Hier moest nog even goed onderhandeld worden en ging er met pijn en moeite een mooi bedrag van de prijs af. De koopman, zeer bekwaam in zijn vak, smeerde hem echter binnen 3 seconde een "Calvin Klein" onderbroek aan en het verschil van prijs was weer recht getrokken. Ik kon niet achter blijven en ging ook nog even snel de markt op om een mooi overhemdje te scoren. Ondertussen dikke vrienden geworden met een dove Nederlander van 25 die ook nog even wat voetbalshirts insloeg. De haartjes moesten ook nog geknipt worden en dus gingen we maar opzoek naar een kapper. Dichtbij het guesthouse zat een zeer "betrouwbaar" uitziende toko die aan haar knippen deed. Badluck Johan mocht eerst en al snel werd duidelijk dat er niets anders dan een tondeuse gebruikt ging worden. Badluck Johan kwam er goed vanaf, maar ik vind tondeuse toch iets te grof geschut om me haar te knippen. Date, shirt, haar waren geregeld voor hem die avond dus kon het niet anders dan een succes worden. Intussen hadden onze dove vriend en zijn Keniaanse tolk ook wel trek in een biertje en zouden zij ook graag aansluiten. Het voor mij meest diverse stapgroepje (3 nederlanders, 1 dove Nederlander, 1 Keniaanse dove tolk, Ethiopische kameraad en natuurlijk Badluck Johan) was klaar voor vertrek. Op naar het Duitse biercafe waar meteen maar 3 L bier in een tap werd besteld. Allemaal al een beetje bedreven in gebarentaal kon gemakkelijk gepraat worden over onze Duitse tafelgenoten die al flink wat alcohol genuttigd hadden. Helaas was het eten niet weg te krijgen, maar het bier smaakte prima en daarom werd snel de volgende 3 L besteld. Gevuld met eten en drinken werd om 10 uur de club opgezocht. Een beste tent op 3 hoog in een winkelcentrum met traditionele en Europese muziek door elkaar. Badluck Johan genoot, maar miste alleen nog zijn date. Deze werd snel opgehaald en toen kon het feest echt beginnen. Een gezellige avond die om 1 uur klaar was, omdat iedereen al een beetje aan het inkakken was. Badluck Johan wilde nog wel een deurtje verder. Ik samen met zijn dove date en onze Ethiopische kameraad sloten ons hierbij aan. De rest vertrok alvast richting huis. Na een aantal weigeringen bij enkele clubs waren ook wij het zat en moest er alleen nog een slaapplek gevonden worden voor onze twee tortelduifjes. Al snel was alweer duidelijk hoe krom dit land soms kan zijn, want het verschil in prijs voor een buitenlander of Ethiopiër was schrikbarend. Zonder enkele schaamte stond op de prijslijsten het verschil van bijna 35€ per nacht aangegeven. Badluck Johan uiteindelijk maar ergens achter gelaten en ik met mijn Ethiopische kameraad naar zijn huis. Ik mocht gezellig daar slapen. Ondanks dat het inmiddels al half 3 was, was de temperatuur nog steeds zon 25 graden in die slaapkamer. Gewent aan dit weer trok hij een pyjama en vliesdeken uit de kast. Ook zou de wekker gaan om half 5, want hij moest nog naar de kerk. Veel is er niet echt van de nachtrust terecht gekomen en om 8 uur gingen de ogen voor goed open. Ik moest nog steeds naar de kapper en met een goede Ethiopische vertaler durfde ik het nu wel aan. Brak en moe werd de wandeling van 25 minuten ingezet. De kapper is hier niet alleen een kapper. Ik deed het uitgebreide pakket waarbij ik naast knippen een masker kreeg en een volledige wasbeurt. Hierbij worden naast haar en gezicht ook neusgaten en je oren goed gepoetst. Als herboren en met een vrij glad Cristiano Ronaldo kapsel verliet ik dan ook de kapper. En ohja of ik even 2€ wilde afrekenen. Ben best tevreden over me kapper in Nederland, maar heb deze best man toch maar gevraagd of die geen zin had om me vaste kapper in Nederland te worden. Na deze opfrisser op een toch wel brakke zondag een heerlijk Ethiopisch ontbijt genuttigd. Een vers sapje en een broodje ei zonder friet, want de frituur stopte ermee bij de zoveelste stroomstoring.
Na dit zeer gezellige weekend was de Maandag de dag dat Badluck Johan zich weer naar Nederland gaat verplaatsen, maar eerst moest er nog gewerkt worden. Na een leuke en rommelige les was op de terugweg de benzine op. Precies boven op de berg dus de auto moest even gekeerd worden en rustig even freewheelen tot een veilig plekje. De chauf zou wel even benzine gaan halen en wij wachten wel even. Na 20 minuten wachten werden wij gebeld en dachten dat het onze chauf was. Het bleek iemand te zijn voor het guesthouse. Het zijn oude simkaarten en blijkbaar is er een gebruikt voor het guesthouse. De mensen aan de andere kant iets teleurgesteld, maar 'klinken ze nou Nederlands'. Mijn medestudent vraagt het voor de zekerheid nog na in het Engels, maar het verbaasde antwoord:'JAAA' bevestigd onze vermoedens. De meisjes van onze leeftijd zijn opzoek naar een slaapplaats voor een nacht. Wij moeten het echter nog navragen en kunnen ze niks beloven. De manager van het guesthouse zit nu in Nederland voor een evenement dus wij fungeren nu als manager voor het guesthouse en het is eigenlijk wel grappig. Ik bel iets later terug en begin het gesprek lekker in het Nederlands. De wereld is soms wel erg klein dat je zo toevallig mensen uit dat koude kikkerlandje treft. Helaas hadden ze al wat anders gevonden en was er geen tijd om hun ervaringen te horen. De laatste avond van Badluck Johan wordt daarom eentje met ze 4en in een guesthouse dat verder alweer helemaal leeg is. Het glas is gelukkig voor mij nog half vol wat betreft de dagen, maar helaas is het guesthouse bijna leeg. 12 dagen en dan is alles anders en komen 17 leeftijdsgenootjes ons vergezellen. Wat mij betreft sluiten ze morgen alvast aan!