Het begint te wennen

Blog 2

Week 2 is begonnen. Vorige week nog in het vliegtuig en god wat voelt dat lang geleden. Dit weekend weer een groot deel van de stad verkent. Van de game hall tot een heerlijke fruit smoothie tent. Zaterdagavond niet uit geweest, want helaas moest ik er ook aan geloven en was die dag de wc mijn beste vriend. Wel die avond gegeten in een Duitse bier tent waar er torens bier besteld konden worden en er gekeken werd naar de Premier League. Goed onterecht dat die Van Gaal verloor door het 'Sunday Shot'. Zondag was verder wasdag en ruim-je-koffer-op-dag. Met al dat zand hier wordt alles goed vies en zonder kast was de kamer al een flinke puinzooi. In de avond zijn we wezen eten bij de vaste eetgelegenheid van de Nederlandse studenten. De studenten die er al wat langer zitten hebben er zo vaak gegeten dat de eigenaar zelf de keuken in sprong om extra grote porties voor ons klaar te maken. En natuurlijk weer voor het torenhoge bedrag van 3€ plus drinken. Als je daarna dan nog 3€ tip achterlaat staan de mensen je ook met grote ogen aan te kijken of je gek bent geworden.
Nu gaat het bewegen door de stad met busjes en boodschappen doen al als vanzelf. De starende ogen wennen en je zou bijna denken dat de stad al weer heeft geaccepteerd dat er weer nieuwe Forengies (mijn nieuwe naam waarmee iedereen je aanspreekt en wat neerkomt op buitenlander) in de stad zijn komen leven. Langzamerhand ga je woorden herkennen en leren we van onze Ethiopische collega's de praktische dingen zoals; tellen, hallo zeggen en handige vragen. Verder nog een tip voor de muziek liefhebbers: de clip van Come on man- Toofan.
Het alfabet in handgebaren is vandaag ook alweer toegevoegd aan de vele kennis die ik tot nu toe heb opgedaan. Deze week staat verder in het teken van een feestje van de nieuwe Ethiopische vriend die ik al heb gemaakt. Uiteraard een mooi voetbaltenue gekocht, want dat kost geen drol. Ook nog uiteten en dan uiteindelijk zaterdag maar eens het nachtleven verkennen hier.
Vandaag een volgende cultuurshock het regende hier en wel voor 10 hele minuten. Wel was het flink veel water wat in een keer naar beneden viel. Het grappigste gezicht van alles was dat we bezig waren met kinderen met gips die als een gek naar binnen moesten. Een stoet van 15 mensen in rolstoel die heuvel op geduwd moesten worden door 20 kreupelen kinderen. Hier is iedereen zo behulpzaam voor elkaar ook al heb je het zelf niet zo breed. Foto's volgen, maar de meeste kinderen zijn om op te eten ondanks de toch soms vreselijke verwondingen of misvormingen die ze hier niet meer kunnen verhelpen.
Vanuit de orthodoxe kerk is gesteld dat je 10 procent van je loon uitgeeft aan arme mensen. Dat geloof is hier wel een ding, want de mensen van de orthodoxe kerk zijn nu 2 maanden aan het vasten. Hierdoor hebben sommige restaurants geen dierlijke producten meer op de kaart en wordt er ook voor ons zonder vlees gekookt. Ik mis de lekkere kipfilet voor op brood en het lekkere stukje vlees bij het eten wel al een beetje. Daarom hebben we gisteren maar een Hollandse avond gedaan met peen en ui stampot met zelf meegenomen rookworst. Stampoot heeft nog nooit zo lekker gesmaakt bij een temperatuur van 27 graden.
Dit is hoe ik me Afrikaanse scholen een beetje had voorgesteld. Een zanderig voetbalveld waar 100 kinderen in uniform hun pauze aan het houden zijn. Met geïmproviseerde voetballen en de meisjes in een grote kringen aan het dansen. En ja dan komen 2 witte bleekscheten dat veld opgelopen en is het dringen en worden er 100 paar handen minimaal 2x geschud. Ik wist niet wat me overkwam. Ik denk dat alleen Obama gewent is aan zoveel handen schudden. Ik sta 200 twinkelende ogen aan te kijken tot er opeens iets achter me gebeurd waardoor iedereen 20 meter naar achter schiet en de ogen niet meer zo vrolijk staan. Het is de conciërge die met een zweepje boven zijn hoofd is komen aan rennen. Hij vind dat ze te niet zo nieuwsgierig moeten doen en de kinderen weten maar al te goed dat een klap of een schop hier heel makkelijk wordt uitgedeeld. Dat de ezels hier over straat worden gejaagd met een zweep kan ik nog wel verdragen, maar het slaan van kinderen vind ik andere koek. Ik blijf soft als ik ben, smeekend achter de kinderen over het schoolplein aanlopen om te vragen of ze niet gewoon weer terug willen gaan naar hun eigen groepje. Reken maar dat vooral de kinderen met een zware geestelijke beperking je in dat uur het zo lastig mogelijk maken. Daarom gaat hier het licht dus altijd al uit om 10 uur. Jammer is daardoor wel dat we al het voetbal missen, want 10 uur hier is 8 uur in Europa. Alleen PSV en Ajax kunnen we deze avond een beetje volgen. Wat verder ook erg apart was dat hier in de fitness wedstrijden worden uitgezonden van een paar jaar geleden. En dan niet belangrijke wedstrijden, maar gewoon onbelangrijke Premier League wedstrijden. Waardoor ik dacht dat ik wat transfers gemist had, want Berbatov speelde weer bij Tottenham en Carlos Tevez bij West Ham. De wedstrijd daarna verscheen ook Thierry Henry opeens weer als speler in de Premier League. Voor de Excelsior spelers die dit lezen: de MHS bokaal is mee en vandaag doorgegeven aan de keeper die een hoekschop van mij in eigen doel tikte. Wees gerust het is hier een wisselbokaal dus volgende week zal ik hem wel weer in vangst mogen nemen.
Het was vandaag vrijdag en deze dag heb ik de eerste duiveltjes ontmoet. Ik wist dat de kinderen je het moeilijk konden maken, maar nu zaten er een paar bij die bijten en knepen. De vingers dus in een vuist en steeds op een zachte en vriendelijke manier blijven communiceren. Niks opgelopen gelukkig en weer een hoop tevreden glimlachjes gezien die je de spirit geeft om elke werkdag weer met een lach te beginnen. Sowieso een stralende dag vanwege het weer. De wolken zijn weggetrokken en op de open vlaktes is het weer goed knetteren in de zon. Ondanks de tweede valpartij deze week ,waardoor ik de MHS bokaal weer heb terug ontvangen, gaat het voetballen op het hobbel de bobbel terrein me steeds beter af. Ik wordt nog steeds aan alle kanten voorbij gesneld door de mannen met krukken. Vandaag dan ook weer een perfecte omhaal gezien van een man met 1 been. Waar de keeper met reggae mutsje geen antwoord op had. De werkdag zat er na 10 uur weer op en dan is niks zo lekker als een eigen gemaakte pasta. Helaas viel halverwege de stroom uit en zat er niks anders op dan het eten af te maken in de kelder op de kleine gaspitjes. Na lang zoeken ook de kaarsen gevonden en heerlijk zitten dineren bij kaarslicht net zoals 50% die ook zonder stroom zit. Een maf gezicht zo vanuit het hotel een halve stad op zwart. Zo maar een potje kaarten en dan de bedjes maar weer in, want het lijkt een lang en zwaar weekend te gaan worden.