De eerste week zit er alweer op

Blog 1

De eerste dag zit erop en man wat is dit heftig. Ik had veel verwacht, maar zo'n andere wereld. De dag van gister was alleen een dag van reizen. En op een kleine stroomstoring en ebola controles viel die dag niet echt als bijzonder te beschrijven. Vandaag was daarentegen een complete beleving. Wakker worden op een kamer die heel ver van huis is met het geblaf van tientallen zwerfhonden en 5 toffe reisgenoten was een start van een dag met wel duizend ervaringen. Op weg naar de plek waar van uit gewerkt gaat worden, was goed te zien hoe anders de mensen hier leven. Een prachtig chaotisch stel mensen die bij elk wederzien een knuffel geven en gedag zeggen. Deze collega's hebben zelf ook allemaal een fysieke beperking, maar staan zo super positief in het leven. Na kennis gemaakt te hebben, zat ik een uur later opgepropt in een busje met attributen om te gebruiken bij de eerste les van die dag. Met een collega op krukken en een dove was communiceren het eerste obstakel. De les moest gegeven worden aan 9 verstandelijk beperkte jongeren die allemaal heel enthousiast de warming up deden aan de hand van de gebaren van mij dove collega. Met de geïmproviseerde materialen werd een les gegeven waar de kinderen van smulde. Ik heb mogen meedoen en assisteren, want ik was nog steeds een beetje overdondert. Na de les werden we uitgenodigd voor een kopje thee en een koekje en zeer informatieve les over de praktische dingen van het leven. Aan de hand van wat gebaren die ze erbij maakte, werd me soms iets duidelijk. Verder was het een heel mooi verhaal in een taal waar ik geen wordt van begreep. Tussen de middag werd er een volledige lunch van ei sandwich, friet en cola genuttigd voor het mooie bedrag voor nog geen 4€. Met een volle maag kon ik onderweg voor een uur durende trip naar een soort internaat voor blinde kinderen. Met nog een uur voordat de les zou beginnen, was er tijd zat om het moois te bewonderen. En ondanks dat het een vorm van doorzettingsvermogen vereist, is het toch ook moeilijk om die mensen zo rond te zien lopen in armoede. De les voor blinde kinderen was er ook weer eentje waarbij ik vooral kon begeleiden en materialen kon aanreiken. Rond de 15 kinderen die door allerlei redenen gedeeltelijk of volledig blind zijn geworden. En ook nu weer waren het niet de meest verzorgde kinderen die al ellende hebben gemaakt die wij in ons kikkerlandje niet eens in 100 jaar mee maken. En of dat aan ze te zien was? Een super enthousiaste groep die waar nodig was elkaar bij elke spelvorm ondersteunden en volledig opgingen in de volledig geïmproviseerde competitievormen. Op de terug weg een stuk in de welbekende stampesvolbusjes die voor de 5 kilometer durende rit een bedrag vroegen van 0,10€. Om vervolgens door een mensenmassa van 10.000 aanstarende inwoners je weg te banen naar de pizzahut. Want ohja er wonen enkele miljoenen mensen in deze stad en het aantal blanke mensen is daarvan op 1 hand te tellen. Dus 2 blanke puppy's in hun blauwe werkshirt vallen wel op. Na een kiprijstsalade van minder dan 2€ ligt deze jongen kaalgeplukt en nog na tollend van de ervaringen in zijn bed om te dromen van wat er nog komen gaat.

We zijn alweer een werk week verder en god wat ging die snel. Van voetballen met mensen met op krukken tot een training geven voor dove voetballers. Het zijn maar een paar activiteiten die ik heb mogen aanschouwen. Ook eindelijk een Ethiopische simkaart waarmee ik kan whatsappen dus dat is ideaal. Sms heeft dus ook geen zin, want ik heb nu een heel ander nummer. Verder blijft het wennen aan de omgang met mensen. Vooral de kinderen met een geestelijke beperking denken dat je van een andere planeet komt. Het blijft super leuk om met deze super enthousiaste kinderen met een beperking bezig te zijn. Wel slopend en de eerste broekplassers heb ik al meegemaakt. Verder is de omgeving zo bizar mooi met de bergen de apen die tussen de sportactiviteiten door het veld heen rennen en ook de schoonheid van de stad die constant in een beweging is en vol zit met leven. De sportleiders uit Ethiopië zijn ook zulke vrolijke mensen met allemaal hun eigen verhaal. Zo heb ik al zo veel mooie verhalen mogen horen en ben ik uitgenodigd op de koffie en om mee te gaan naar 1 van de mooie kerken hier. Maandag begint ook me eerste les gebarentaal. Zoveel nieuwe ervaringen, dingen om te doen en ervaringen om op te doen. De dagen zijn bijna te kort, maar verder is nachtrust hier wel van belang. Er is nog geen dag geweest dat ik niet blij was dat ik om 9 uur al in me bedje lag. Al wordt er dan nog wel even geouwehoerd met alle studenten onder elkaar. Vandaag verder mijn inwijding gehad met een traditionele koffieceremonie. Erg leuk en misschien iets minder lekker. Toe aan weekend, maar ook dat zit weer vol met veel leuke en actieve dingen. Tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Deze week is omgevlogen dus zal het toch wel leuk zijn geweest.